This short poetry appeared in my mind during my recent train journey , while reading a post on Arjuna’s chariot catching fire soon after Lord Krishna got down from it, at the end of the Kurukshetra war.
English meaning added in the end.
എന്റെ തേര് തീപ്പിടിക്കാതെ, മണ്ണിൽത്തആഴാതെ കാക്കുവോൻ
എന്റെ മർമം നോക്കിവരും അസ്ത്രങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങുവോൻ
എവിടേക്കു തിരിഞ്ഞാലും അവിടെ ഉണ്ട് കേശവൻ
മഴകാറിന് നിറം, മഞ്ഞപ്പട്ടുടുത്തുള്ള മാധവൻ.
മയിൽ‌പ്പീലി ഇളംകാറ്റിൽ ഇളകുന്നുണ്ട് സർവദാ
മണിയോടക്കുഴൽ പാട്ടുമൊഴുകുന്നുണ്ടു കൂടവേ
അവനെൻ അന്തരാത്മാവിൽ
ഒഴുകും ചോലയല്ലയോ?
അവനെന്റെ അടിത്തട്ടിന്
അസ്ഥിവാരവുമല്ലയോ?
ഒന്നിനും ആശയില്ലെന്റെ പൊന്നെ
പൊൻമേനി കണ്ടു ജ്ഞാൻ
ഒഴുകി ചേരണം നിന്റെ
അമൃതാനന്ദ ഗംഗയിൽ
Entae ther thee pidikkathae,
mannil thaazhathae kaakuvon
EntE marmam nooki varum
Asthrangal eattu vaanguvon
Evidaekku thirinjaalum
Avidai undu Kesavan
Mazhakkarin niram, manja-
pattuduthulla MAdhavan
Mayilpeeli ilam kaattil
Ilankunnudu sarvadaa
Maniyodakuzhal paatum-
mozhukunnundu koodavae.
Avanen antharaatmaavi-
lozhukum cholayallao?
Avanentae adithatti
nnasthivaaravu mallayo?
Onninnum Asayill ente ponnae
Nin poomeni kandujAn
Ozhuki cheranam nintae
Amrithaananda Gangayil
No poetry is transferable into another language without losing its essence, charm. I’m therefore, giving a gist of what I wrote for the information of my friends unfamiliar with Malayalam.:
“He guards my chariot ensuring that it doesn’t catch fire or sinks into the ground.
He faces the arrows aimed at my vital parts;
Wherever my eyes turn to, Kesavan is there,
Madhavan, in the colour of clouds, wearing the yellow silk clothes, is there.
The peacock feather (on his head) is always moving in breeze.
The sweet melody from his flute accompanies it.
Isn’t He the streamlet flowing in my ‘Antharaathma!’
Isn’t He my very foundation?
I have no desire for anything else, my dear,
other than amalgamating with the your flow of the Ganges of Eternal bliss, watching your charm.